„Równać Szanse”

Misją Programu „Równać Szanse” jest wyrównywanie szans na dobry start w dorosłe życie młodzieży z terenów wiejskich i małych miast ( do 20 000 mieszkańców).

Celem 18 – miesięcznego projektu było:

„Rozwinięcie umiejętności samodzielnego i aktywnego planowanie własnej przyszłości w grupie młodzieży w wieku 13 – 16 lat z Solca Kujawskiego, w okresie od 1 czerwca 2009 r. do 30 listopada 2010 r. m.in metodą heurystyczną poprzez udział w określaniu celów, obszarów do penetracji, harmonogramu prac oraz ewaluacji i rozliczaniu projektu.”

 

Podsumowanie projektu

Przez cały projekt zbieraliśmy materiały potrzebne na sympozjum i zakończenie projektu ,,Tajemnice Puszczy Bydgoskiej” Równać Szanse. W drugiej części projektu skupiliśmy się na przygotowaniu do wydania albumu, prezentacji oraz przedstawienia, całej uroczystości i naszych wystąpień na sympozjum. Było bardzo dużo pracy. Jednak ze wszystkim sobie wspólnie poradziliśmy. Mieliśmy wsparcie w opiekunach projektu oraz innych osób z zewnątrz, które nie były w projekcie(m.in. Pani Balla, która pomagała nam w przedstawieniu oraz nasze koleżanki ze szkoły, które pomagały w inscenizacji). W związku z wydaniem albumu trzeba było czasami szybko podejmować jakieś decyzje i działać żeby wszystko było dopięte na ostatni guzik, to także nie sprawiło większych problemów. Już od końca czerwca pracowaliśmy nad zdjęciami i opisami do albumu oraz prezentacji. Natomiast od września rozpoczęliśmy intensywną pracę nad przedstawieniem – było dużo prób żeby wszystko było tak jak chcieliśmy i na pewno każdy tez indywidualnie przygotowywał się do swojego wystąpienia aby jak najlepiej odegrać swoją rolę na sympozjum. Cała uroczystość przebiegła wspaniale i mimo tego, że nie było paru osób, które były zaproszone to i tak czuliśmy, że to jest nasz dzień, który w pełni udał się tak jak zamierzaliśmy. Po udanej uroczystości wszystkich opuściły nerwy jednak wśród uczestników projektu zrobiło się trochę smutno. Właśnie wtedy zdaliśmy sobie sprawę z tego jak wiele się nauczyliśmy na tym projekcie i że to już koniec. Jednogłośnie stwierdziliśmy, że będzie nam brakowało tych wszystkich spotkań i wyjazdów, wspólnych rozmów oraz śmiechów. Na początku projektu było widać podział na grupy jednak to bardzo szybko się zmieniło i czasami nawet zapominaliśmy o tym, że jesteśmy z różnych szkół, i że znamy się od paru tygodni, miesięcy, a może wcześniej nawet się nigdy nie widzieliśmy. Projekt Tajemnice Puszczy Bydgoskiej był naprawdę miłym przeżyciem, po którym został piękny album – owoc naszej pracy oraz wspomnienia, których nikt nam nie odbierze a także nowe znajomości, które kto wie może będą kontynuowane w dalszym ciągu.

Sylwia Szarmach

 

 

 

 

 

Socjologiczna siła Amilei – refleksje koordynatora projektu

 

            ...jest półmrok, sala widowiskowa wypełniona, nad nami unoszą się leśne fluidy, wyraźnie słychać odgłosy leśnego życia ...

Na scenie krzątają się duszki, jakieś tajemnicze postacie …

Dochodzą mnie szepty ...”ale piękna sceneria – jak w bajce...”, „nie widzę mojego Patryka – ach, to ten z łopatą w tej baraniej skórze – widzisz? dobrze, że zostawiliśmy ten kożuch po babci … (myślę sobie – świetnie, o to właśnie chodziło!).

Jest 27 października 2010 r., sobota. Na scenie jest 27 postaci (w tym sufler – w ukryciu rzecz jasna), każda wcieliła się w jakąś rolę i każda gra najlepiej jak potrafi. Siedzę z zaciśniętymi kciukami, wysyłam pozytywną  energię i podziwiam: grają jak z nut, bez pomyłek, wpadek – pełna harmonia w czasie i przestrzeni, pełna integracja i odpowiedzialność, praca i wspólny cel ! Nasze przedstawienie pt. „Amilea” trwa około 15 minut i na widzach pozostawia bardzo pozytywne wrażenia odnoszące się do twórczości młodzieży, estetyki oraz dojrzałego spojrzenia na skutki ludzkiej, agresywnej eksploracji lasów.

            „Amilea” jest wprowadzeniem do 120 stronicowego albumu pt. „Tajemnice Puszczy Bydgoskiej”. Albumu, który składa się z siedmiu rozdziałów. Każdy rozdział opracowała kilkuosobowa grupa młodzieży dobrana zgodnie z zainteresowaniami jej członków. Praca i wspólny cel ! wytyczały kierunek i rytm ich działania. Podczas uroczystego zakończenia projektu młodzież wręcza „swoje” albumy Osobom, które wspierały ich działania podczas odkrywania tajemnic Puszczy Bydgoskiej oraz innym Gościom. Wyobraźmy sobie zdumienie obdarowanych, kiedy odkrywają, że autorami tego albumu jest  młodzież.  Słyszę też komentarz „... a mówią, że młodzież nie czyta książek, nasze dzieci nie tylko czytają, ale nawet piszą i to od razu w trzech językach ..”. Autorzy albumu są również zdumieni ponieważ dopiero dzisiaj widzą efekt swej pracy - „prawdziwą książkę”, którą inni będą mogli wypożyczyć ze szkolnej biblioteki. Gorączkowo przeglądają swoje zdjęcia przywołując wspomnienia o atmosferze, która towarzyszyła podczas wielogodzinnych oczekiwań na właściwy moment do zrobienia najlepszego ujęcia. Pojawiają się pytania od młodzieży, rodziców: gdzie można kupić album ? ( komentarz nieco ciszej - „chcę dać babci”, „wyślę chrzestnej do Szczecina”).

            Podczas spotkania podsumowującego projekt pojawiają się pytania od młodzieży: „to proszę pani co my teraz będziemy robili ? . Wszyscy wiemy, że projekt się j u ż zakończył … Czyżby praca i wspólny cel oraz sukces inspirowały do takich pytań i zachowań?

            Środowisko, w którym realizowałam projekt znam dobrze. Przeprowadzenie diagnozy wśród młodzieży dwóch gimnazjów naszego miasta oraz kontakty z nauczycielami nie pozostawiają złudzeń – będą trudności wynikające z „niezdrowej konkurencji” pomiędzy szkołami. Szkołami, czyli kim ? Nie dochodzę kto?, kiedy?, dlaczego? nadał początek temu zjawisku. Zabieram się do pracy z zaciekawieniem oraz przekonaniem, że na pewno uda się przełamać stereotypy. Początek nie jest łatwy; grupy tematyczne są odwzorowaniem przynależności do szkoły. Ustalenie miejsca spotkania zbiórki przed wyjściem na obserwacje  też nie jest łatwe ponieważ są co najmniej dwie propozycje tzn. z każdej szkoły. Są osoby, które nie wywiązują się z zadań, opuszczają spotkania. Po kilku miesiącach podejmuję trudną dla mnie decyzję: odwołuję kilka osób z udziału w projekcie. Jest to decyzja bezprecedensowa w środowisku ponieważ jeszcze nigdy nikt nie odwołał nikogo z jakiegokolwiek projektu. Decyzja zapoczątkowała dyskusje, rozmowy w gronach pedagogicznych szkół, wśród uczniów, którzy pozostali w projekcie. Zdumieni byli również rodzice dzieci skreślonych z listy beneficjentów, którym długo wyjaśniałam ideę współpracy i wspólnego celu dla wszystkich uczestników projektu. Z projektu odeszła  nauczycielka pełniąca rolę opiekuna w projekcie, która nie widziała szans na integrację. Podjęte przeze mnie decyzje młodzież odebrała bardzo pozytywnie. Przeprowadzam kilka dodatkowych spotkań podczas których aranżuję wprowadzenie zmian personalnych w grupach, których głównym celem jest „wymieszanie” uczniów. Inspiruję do zweryfikowania struktury każdej z grup i sprawiedliwego podziału pracy. Zaczyna wszystko działać w sposób logiczny i zbliżający nas do celu. Młodzież prowadzi monitoring w odniesieniu do harmonogramu, jest rygorystyczna i wymagająca od siebie. Wyobraźmy sobie, że młodzież świadomie wprowadza w życie znany przekaz bł. Jana Pawła II , który często im powtarzam „wymagaj dużo od  siebie choćby nikt inny tego od ciebie nie wymagał”.

A więc jest klucz do sukcesu nawet w grupie tak niejednorodnej: praca i wspólny cel !

Realizacja projektu zakończyła się sukcesem zmaterializowanym i jest on ważny, ma swoją wartość, wymiar. Projekt zakończył się też wartością dodaną - zmianą w środowisku lokalnym, zmianą w myśleniu i postrzeganiu wielu ludzi tych bezpośrednio zaangażowanych w projekcie oraz tych obserwujących otaczającą rzeczywistość.

Z perspektywy prawie dwóch lat  wiem, że warto było poświęcić swój czas i zobaczyć to, co na początku wydawało się być niemożliwym do osiągnięcia. Jestem przekonana, że w naszym mieście przybyło ambasadorów popularyzujących poznane wartości ...

 

Elżbieta Wysocka

 

 

 

 

 

 

 

 

STOWARZYSZENIE ROZWOJU SOLCA KUJAWSKIEGO

                                               SOLEC KUJAWSKI DEVELOPMENT ASSOCIATION

 

 

 

C E R T Y F I K A T

 

ukończenia pracy w projekcie

pt. "Tajemnice Puszczy Bydgoskiej"

 

 

Uczeń

 

Andrzejewski Przemysław

 

w okresie od 1 czerwca 2009 r. do 30 listopada 2010 r. - 18 miesięcy, z dużym zaangażowaniem i zaciekawieniem realizowała wraz z 26 osobową grupą młodzieży gimnazjalnej Solca Kujawskiego projekt, którego celem było rozwinięcie umiejętności samodzielnego i aktywnego planowania własnej pracy i przyszłości.

 

 

 

                                                                                             

                                                                                              Serdecznie  życzymy odwagi

                                                                                              w realizacji swoich marzeń

                                                                                              oraz inspirowania innych do

                                                                                              poszukiwania nowych,

                                                                                               nieodkrytych dróg ...

           

 

 

           

 

 

 

Opiekunowie:                                                                                   Koordynator projektu

 

Maciej Dąbkowski

                                                                                                         

                                                                                                         

                                                                                                          Elżbieta Wysocka

Joanna Kocikowska                                                             

 

 

                                                                                                                                                               

Projekt jest współfinansowany przez Polską Fundację Dzieci i Młodzieży  w ramach programu "Równać Szanse – 2009"

Solec Kujawski, 20 listopada 2010 r.